Hani bazen aklınıza birşey gelir ve kendi kendinize gülmeye başlarsınız ya...etrafınızdakiler sorar "niye gülüyorsun" ama anlatınca komik olmaz. Çünkü o anda zihninizde o sizi güldüren her neyse görseliyle beraber canlanmıştır ve ancak görseli olunca anlamı olur. İşte bana bu sık sık oluyor. Aklıma birden bir kare geliyor ve gülmeye başlıyorum. :) Ne güzel... seviniyorum bunu yaşayınca. Demek ki hala çocuk yanımı koruyabilmişim!
Kardeşim ile mizah anlayışlarımız bir hayli benzer. Hemen aynı şeylere güleriz. Gülmekle yetinmez zincirleme mizahın üzerine gideriz :) Çok keyifli vakit geçiririz. Ağız dolusu kahkahalar atarız birlikte. Bazen eşlerimiz anlamaz arada dönen espriyi, bazen de anlar ama komik bulmazlar...
Bir gün kardeşimle yine böyle zincirleme yaparken ikimizin de çok güldüğü bir şey canlandı. :) Bende bu canlanan görseli kağıda dökmek istedim. Ortaya bir karikatür çıktı...
Aslında bu ilk çizim değil. Öncesinde bunu okul dışında çizdim. İki yetişkin erkek muhabbetine döktüm diyaloğu. Sonrasında kardeşimle paylaştım ve kardeşim durumu okul öğrencilerinin arasında dönen bir diyaloğa dönüştürmemi önerdi. Mantıklı geldi. Üstelik karikatür bir de anlam kazandı. Malumunuz, artık okullardan andımızı kaldırdılar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder